Advertorial
ALBLASSERDAM – Afgelopen donderdag is de film ‘Mijn beste vriendin Anne Frank’ in premiére gegaan. De regisseur heeft deze film gemaakt, omdat zeker ook de jeugd dit verhaal nooit mag vergeten. Daarom hebben we dit keer voor de recensie drie vaste Landvast bezoekers van verschillende leeftijden gevraagd: Sara-Linde Tuijtel, 11 jaar, en Bert en Jacomien de Haan, al iets verder op leeftijd maar nog jong van geest.
Sara-Linde Tuijtel, 11 jaar
Je kent het verhaal vast wel, Anne die in de tweede wereldoorlog haar dagboek schreef en nu wereldberoemd is. Er is dus nu ook een film waarin Anne’s beste vriendin laat zien hoe haar band met Anne was in die tijd. Ik vond het een hele mooie film en het heeft me wel geraakt. Het is heel echt, het lijkt net alsof je er zelf echt bij bent. Het verhaal klopt door de kleine details in de film. Ik vind het ook heel goed dat mensen hierdoor het verhaal van haar vriendin ook leren kennen, vooral voor kinderen is dit heel leerzaam en ik denk dat ze door zo’n film ook meer na gaan denken over wat voor heftige dingen er gebeurd zijn.
Bert en Jacomien de Haan
Het verhaal over het leven van Anne Frank is overbekend. In het buitenland zijn er al eerder films over gemaakt, maar nu hebben we kunnen kijken naar de eerste Nederlandse film die is gemaakt door regisseur Ben Sombogaart. De in Jeruzalem wonende Hannah Goslar is momenteel 92 jaar en wonend in Israël. Zij was afgelopen week te zien en te horen op de TV. Zo vertelt Hannah dat Anne Frank haar beste vriendin was. Deze film wordt geheel verteld vanuit het perspectief van Hannah. De twee hoofdrolspeelsters, Aiko Beemsterboer en Josephine Arendsen, spelen de rollen van Anne en Hannah fantastisch. Roeland Fernhout speelt de rol van Hannah’s vader, bij wie je de verschrikkingen al aan voelt komen. In de jaren 30 kwam de Joodse familie Goslar uit Duitsland naar Nederland vanwege de opkomst van Hitler. Ze kwamen te wonen in Amsterdam en via school aldaar ontmoette ze Anne Frank (die met haar familie ook uit Duitsland was gekomen) en de meisjes werden al heel snel goede vriendinnen. In de film is duidelijk te zien dat ze het heel goed met elkaar konden vinden, samen kattenkwaad uithalen, de normale ruzietjes, maar ook het vertrouwen in elkaar hebben en het steeds met elkaar optrekken. Hannah noemde het zelf als: We waren een twee-eenheid. In Amsterdam verandert de sfeer echter snel door de verboden voor Joden en de razzia’s. In de zomer van 1942 verliezen Hannah en Anne elkaar uit het oog. Hannah hoorde in de wandelgangen dat de familie Frank naar Zwitserland gevlucht zou zijn, maar in werkelijkheid waren ze ondergedoken. Over die periode in het Achterhuis zou later veel bekend gaan worden via de dagboeken van Anne. Na de inval in het Achterhuis op 4 aug. 1944 kwam Anne met haar zus Margot via Westerbork uiteindelijk in Bergen – Belsen terecht. Laat het toeval nu zijn dat Hannah een jaar eerder ook via Westerbork in Bergen – Belsen terecht was gekomen. Zij kwam in het zogenoemde uitruildeel waar de situatie enigszins beter was dan het deel waar Anne verbleef, daar was het ronduit mensonterend. In de film wordt het verblijf in het kamp overigens niet zo erg voorgesteld als wat in werkelijkheid gebeurde volgens Hannah, die de film gezien heeft. Toen Hannah in Bergen – Belsen hoorde dat Anne ook in de buurt was heeft ze – met name in de nacht – contact gezocht en drie keer gekregen met Anne aan de andere zijde van een grote afzetting. Niet lang daarna is Anne overleden in Bergen – Belsen wat Hannah na het einde van de oorlog pas heeft vernomen.
Aan het afwisselen van de scènes (flash- backs) moet je soms even wennen en goed opletten wie wie is. We hebben deze film gezien in de Cinema Royaal van Landvast zittend in de comfortabele rode fauteuils en hebben begrepen dat het de bedoeling van de regisseur moet zijn geweest met name de jeugd met dit verhaal te confronteren “om nooit te vergeten” en onze conclusie is dan ook dat we ieder aanraden de komende weken deze film te gaan zien. Niet alleen de jeugd maar ook voor ons als volwassenen is het zeker een aanrader.
De film heeft een kijkwijzerleeftijd gekregen van 12 jaar. Dit is een hulpmiddel en advies voor ouders en opvoeders om in te schatten of een film geschikt is. Alleen de leeftijdsgrens 16 jaar is wettelijk gezien bindend, onder deze leeftijd mag een bioscoop geen toegang verlenen.
Reacties